De wetenschap van de liefde en de kunst van de computeranalyse

Veel wetenschappelijke en/of psychologische geschriften over de liefde zijn steriel. Ze zijn aseptisch en/of prekerig. Liefde wordt er ontdaan van haar exces en haar waanzin en krijgt aldus een bloemkoolgeurtje of andere huis-, tuin- en keukenproporties.
Sommige psychoanalytici zien de romantische liefde met haar idealisering van het liefdesobject zelfs kort en bondig als een teken van neurose. Ze zou een onaangepaste poging zijn afhankelijkheidsproblemen op te lossen of wordt beschouwd als een soort adolescente fixatie.

En dat terwijl de liefde een bij uitstek menselijke prestatie is. Ze is universele sublimatie en creatie, triomf van de subjectiviteit en van de verbeelding. Ze is tegelijk symptoom en artefact, gepruts en meesterwerk. Zij is alom gekende illustratie van het feit dat er veel fantasie nodig is om met de werkelijkheid te leven…

Deze essays over de liefde en over de virtuele realiteit begeven zich in het grensgebied tussen psychoanalyse en filosofie, wetenschap en literatuur. Ze richten zich in hun stijl en opzet tot een breder, (cultuur)minnend publiek.