Verstandelijke beperking en psychoanalyse

Psychoanalyse en verstandelijke beperking vormen een allesbehalve vanzelfsprekend koppel. Ze lijken mekaar zelfs uit te sluiten. Aan die wederzijdse uitsluiting liggen heel wat verschillende theoretische en praktische factoren ten grondslag met ondermeer de van oudsher ambivalente verhouding van pedagogiek en psychoanalyse, het centraal staan van cognitieve processen en leertheoretische concepten in de pedagogiek, de verstandelijke handicap als een organisch gegeven dat niet voor behandeling – zeker niet voor een psychoanalytische behandeling – vatbaar is enz. En toch … in tijden van inclusie blijkt overduidelijk dat een psychoanalytische benadering van verstandelijke handicap wel eens inclusief avant la lettre kan zijn. Die benadering maakt immers concreet werk van haar inclusief adagio: “Niets menselijks is mij vreemd, hoe vreemd die mens ook moge lijken”.

Dit boek zet aan om zelf werk te maken van je verlangen om mensen met een verstandelijke beperking te ondersteunen als volwaardig subject van verlangen, hoe gewoon of ongewoon dat ook gestalte mag krijgen ... al is het luisteren naar fluisteren.

 

Met bijdragen van Albert Ciccone, Johan De Groef, Karel De Vuyst, Joost Demuynck, Jeroen Donckers, Eline Coolens, Tomas Geyskens, Simone Korff-Sausse, Steve Oosterlinck, Régine Scelles, Stijn Vanheule, Marieke Van Isterdael, Evi Verbeke, Paul Verhaeghe, Rudi Vermote.
Johan De Groef pedagoog en psychoanalyticus, is voormalig algemeen directeur van Zonnelied.
Rudi Vermote is psychiater en psychoanalyticus en hoogleraar aan de KULeuven).