Nog negen maanden

Slecht nieuws: ik heb kanker. In de darm, waarschijnlijk met uitzaaiingen naar de lever.’ Wenneke trekt wit weg. … Verdwaasd staren we elkaar aan. Zonder het te zeggen, beseffen we dat we aan het begin staan van iets wat ons leven weleens drastisch kan gaan veranderen.

Onderwijsinspecteur Anton was altijd vitaal en gezond. Maar het doodvonnis van de artsen is onverbiddelijk. Voor Anton en zijn vrouw Wenneke begint een bewogen tijd. Anton wil er niet aan dat hij nog maar een beperkte tijd te leven heeft. Hij zoekt zijn genezing in het reguliere circuit en hoewel hij er grote bedenkingen bij heeft ook in Chinese meditatie en een collectieve intentieheling. Daarbij gaat hij niet over een nacht ijs, aan een behandeling die niet veelbelovend is begint hij niet. De intentieheling wordt georganiseerd door een vriendin, er nemen zo’n driehonderd mensen aan deel. Van waar ook ter wereld zenden mensen hem gelijktijdig positieve energie.
Intussen is er ook op zijn werk van alles aan de hand. Een collega aast al op zijn baan en roddelt over Antons relatie met een jongere collega. Deze vrouw, Maaike, neemt hem in vertrouwen over haar terugkerende depressies. Ze ziet hem als haar enige steun en toeverlaat, maar ook als haar vader die zij op jonge leeftijd verloor. Zij raakt op hem verliefd. Haar ziekte doet Anton denken aan Brechje, zijn dochter die toen zij eenentwintig was, een eind aan haar leven maakte. Sindsdien houdt hij er lezingen over voor hulpverleners, ondanks de energievretende bijwerkingen van chemokuren en lamgeslagen door operaties. Ondertussen probeert hij Maaike ervan te weerhouden hetzelfde pad op te gaan als Brechje.
Een enerverend en aangrijpend verhaal over de beleving van kanker en de behandeling ervan en de wonderbaarlijke invloed van de geest op het lichaam.