België en zijn koningen

De boeiende geschiedenis van 190 jaar Belgische monarchie. In 1830 kiest de Belgische grondwetgever voor een erfelijke monarchie, maar door de ministeriële verantwoordelijkheid legt hij de koninklijke macht aan banden. De uitvoerende macht berust bij de regering, die politieke verantwoording is verschuldigd aan het verkozen parlement. Op die manier ontstaat een spanningsveld tussen de monarchie, die erfelijk is, en de regering, die gemandateerd is door de kiezer. De inzet van die tweestrijd is de politieke besluitvorming. De koning is slechts symbolisch het hoofd van de uitvoerende macht. Zijn ministers regeren, zij voeren het politieke beleid. Het was niet vanzelfsprekend dat Leopold I, die opgroeide in het ancien régime, zich naar de Belgische grondwet schikte. Hij en zijn opvolgers probeerden het politieke leven in België naar hun hand te zetten. Hoe evolueerden de macht en invloed van de vorst, van Leopold I tot Filip? Als de macht van de koning via democratisering en particratie geleidelijk afneemt, vermindert dan ook zijn invloed? Hoe stonden de koningen tegenover de regering en het parlement? Hoe gebruikten of misbruikten zij hun macht of invloed? Welke houding namen zij aan ten opzichte van politieke partijen? Deze en andere vragen beantwoordt Mark Van den Wijngaert in een chronologisch overzicht van 1831 tot heden. Daarin kan de lezer de boeiende evolutie volgen van Leopold I, die over reële macht beschikte, tot Filip, die alleen nog invloed uitoefent.