Met 70 over de snelweg

Op een dag kijk je naar je ouders en zie je plotseling: ze worden oud. Ze hebben op wonderbaarlijke wijze een soort omslagpunt bereikt. Is het dat je plotseling ziet hoe breekbaar je vader eruitziet? Is het de blik van je moeder, of de rimpels om haar mond? Wat het ook is: als je het ziet, is het punt daar: de zorgen beginnen.

Moeder vergeet wel erg veel de laatste tijd. Je vertrouwt je vader niet meer in het verkeer. Lukt het nog wel zelfstandig te wonen? Je ouders vragen langzaam meer zorg. Je doet een keer een boodschap, regelt hun administratie. Die zorg komt naast de zorg om je eigen leven; je werk, je relatie, of je kinderen. Dat kan zwaar zijn. En de kans bestaat dat je juist de zorg voor je ouders lang vol moet kunnen houden.

Yvonne Prins belicht de vele aspecten van dit traject. Van de mogelijkheden mensen langer zelfstandig te laten wonen, de emotionele belasting van een veranderende verhouding, ouders die op je leunen of juist zorg weigeren, het bewaken van je eigen grenzen, tot de opname in een verpleeghuis. Dit boek biedt handvatten en herkenning voor mensen die op wat voor manier dan ook zorgen hebben om hun ouders. Want het kan heel fijn zijn je ouders langer om je heen te hebben. Maar een hele zorg is het vaak ook.